Perbezaan antara linguistik dan sastera

Linguistik vs kesusasteraan
 

Perbezaan utama antara linguistik dan kesusasteraan ialah linguistik merujuk kepada kajian sistematik bahasa sedangkan sastera dapat ditakrifkan sebagai kajian karya bertulis dalam bahasa. Ini jelas menunjukkan bahawa perbezaan utama antara kedua -dua bidang kajian ini didasarkan pada struktur dan kandungan walaupun kedua -duanya mempunyai kesamaan bahasa sebagai asas bagi karya mereka. Artikel ini akan cuba menentukan kedua -dua istilah, linguistik dan kesusasteraan ini, sambil memberikan pemahaman tentang perbezaan yang ada dalam dua bidang.

Apakah linguistik?

Bahasa manusia yang membolehkan kita berkomunikasi antara satu sama lain mempunyai struktur yang sangat sistematik. Linguistik adalah bidang yang mengkaji aspek struktur bahasa ini. Oleh itu, ia dapat ditakrifkan sebagai kajian sistematik dan saintifik bahasa. Ia merangkumi kajian bahasa berhubung dengan sifat, organisasi, asal, kesan kontekstual, pembentukan kognitif dan dialektik. Ahli bahasa bimbang dengan sifat bahasa, komponen sistematik mereka, persamaan dan perbezaan yang wujud di kalangan bahasa manusia dan proses kognitif yang dimainkan.

Bidang linguistik terdiri daripada beberapa bahagian yang menghasilkan keseluruhan linguistik. Mereka adalah fonetik (kajian sifat fizikal bunyi ucapan), fonologi (kajian sifat kognitif bunyi ucapan), morfologi (kajian pembentukan perkataan), sintaks (kajian pembentukan kalimat), semantik (kajian makna) dan pragmatik (kajian penggunaan bahasa). Selain daripada ini terdapat disiplin lain yang berkaitan dengan linguistik seperti psikolinguistik, sosiolinguistik, dialektologi, etno-linguistik, dll.

Apa itu kesusasteraan?

Sastera termasuk karya bertulis yang tergolong dalam banyak genre yang terdiri daripada puisi dan drama hingga novel. Sastera adalah karya seni. Ini adalah penciptaan dunia yang membolehkan pembaca bukan sahaja menyelam ke dunia asing, tetapi juga membolehkan pembaca merenungkan pelbagai isu. Ini bukan sekadar bacaan ucapan biasa tetapi mengandungi nilai artistik. Terdapat pelbagai bentuk kesusasteraan terutamanya prosa dan puisi. Prosa termasuk drama, novel dan cerita pendek manakala puisi merujuk kepada karya seni yang lebih merdu dan berirama. Tidak seperti dalam linguistik, kesusasteraan tidak mempunyai ketegaran dalam struktur dan hubungannya. Ia tidak terhad kepada bidang tertentu dan mempunyai kanvas yang luas. Sekiranya kita melihat kesusasteraan Inggeris, karya -karya sastera dibahagikan kepada zaman yang berbeza yang juga dikenali sebagai tempoh sastera dalam kesusasteraan Inggeris untuk tujuan belajar, seperti Renaissance, Tempoh Romantik, zaman Victoria dan sebagainya. Untuk setiap tempoh terdapat penulis kontemporari, penyair dan penulis drama yang merupakan tokoh -tokoh yang menonjol dari segi kerja sastera mereka. Sebagai contoh, dalam zaman Victoria, Alfred Lord Tennyson, adik -beradik Bronte, Robert Browning dan Thomas Hardy adalah tokoh -tokoh terkemuka yang mendapat populariti sama ada di kalangan masyarakat pada masa itu atau kemudian untuk kepentingan sumbangan mereka kepada kesusasteraan.

Apakah perbezaan antara linguistik dan sastera?

• Walaupun linguistik lebih banyak kajian sistematik bahasa dan komunikasi manusia, secara keseluruhan, kesusasteraan mengambil giliran yang berbeza, menjadikan sastera berfungsi bahan untuk belajar.

• Perbezaan utama antara kedua -dua disiplin berpunca dari sifat sistematik yang berkaitan dengan bidang dan subjektiviti. Dalam linguistik, terdapat kurang ruang untuk idea subjektif dan ia adalah kajian yang sangat saintifik dan objektif sedangkan sastera lebih subjektif dan luas.

• Walau bagaimanapun, kedua -dua bidang dibina berdasarkan komponen bahasa sebagai sumber utama mereka.