Walaupun sesetengah orang menganggap perjanjian dan janji sebagai sinonim, itu adalah asumsi yang salah kerana terdapat perbezaan antara perjanjian dan janji. Pertama, marilah kita menentukan dua perkataan. Perjanjian boleh ditakrifkan sebagai persetujuan rasmi antara dua atau lebih pihak di mana mereka bersetuju untuk melakukan atau tidak melakukan sesuatu. Perkataan ini kebanyakannya digunakan dalam latar belakang agama juga. Sebaliknya, janji adalah jaminan bahawa seseorang akan melakukan sesuatu atau sesuatu yang akan berlaku. Perbezaan utama antara perjanjian dan janji adalah ketika itu, dalam perjanjian, kedua -dua pihak mempunyai kewajiban dan tanggungjawab yang jelas, dalam janji, ciri ini tidak dapat diperhatikan. Sebaliknya, dalam janji, apa yang dapat kita perhatikan adalah peranan aktif yang dilakukan oleh satu pihak sementara yang lain tetap pasif. Melalui artikel ini marilah kita mengkaji perbezaan antara kedua -dua perkataan, perjanjian dan janji ini.
Ringkasnya, perjanjian boleh ditakrifkan sebagai perjanjian rasmi antara dua atau lebih pihak di mana mereka bersetuju untuk melakukan atau tidak melakukan sesuatu. Dalam pengertian ini, perjanjian mempunyai kesahihan undang -undang. Walau bagaimanapun, perkataan ini juga digunakan dalam agama. Sebagai contoh, dalam agama Kristian, a perjanjian agama merujuk kepada janji yang dibuat oleh Tuhan kepada umat manusia. Orang Kristian menganggap Alkitab sebagai perjanjian.
Apabila memberi tumpuan kepada Alkitab, khususnya, berdasarkan perjanjian agama, ia terdiri daripada pelbagai kewajiban antara kedua -dua pihak yang terlibat. Ia juga menerangkan ganjaran dan hukuman yang diharapkan oleh individu jika dia pecah dan menyimpan perjanjian. Dalam suasana agama, seseorang dapat melihat banyak contoh untuk perjanjian. Sebahagian daripada ini adalah Perjanjian Noahic, Perjanjian Abraham, Perjanjian Mosaic, Perjanjian Imam, dan Davidic Covenant.
Perjanjian Noahic
Janji adalah jaminan yang akan melakukan sesuatu atau sesuatu yang akan berlaku. Ia biasanya terdiri daripada usaha yang dibuat oleh individu atau sekumpulan orang untuk melakukan sesuatu. Dalam hidup, orang membuat banyak janji kepada orang lain dan juga kepada diri mereka sendiri. Walau bagaimanapun, adalah menarik untuk diperhatikan bahawa tidak semua janji ini disimpan.
Tidak seperti dalam kes perjanjian di mana terdapat kesahihan undang -undang, janji tidak memegang kuasa sedemikian. Walaupun individu itu melanggar janjinya, tidak ada tindakan undang -undang yang dapat diambil. Janji juga tidak melibatkan banyak kewajipan dan tanggungjawab dari kedua -dua pihak kerana perhatiannya terutama pada satu pihak. Ini adalah perbezaan utama antara perjanjian dan janji.
Janji adalah jaminan bahawa seseorang akan melakukan sesuatu
Perjanjian: Perjanjian, dalam konteks umum, boleh ditakrifkan sebagai persetujuan rasmi antara dua atau lebih pihak di mana mereka bersetuju untuk melakukan atau tidak melakukan sesuatu.
Perjanjian dalam konteks agama: APerjanjian agama merujuk kepada janji yang dibuat oleh Tuhan kepada manusia.
Janji: Janji adalah jaminan bahawa seseorang akan melakukan sesuatu atau sesuatu yang akan berlaku.
Perjanjian: Dalam perjanjian, peranan kedua -dua pihak harus aktif.
Janji: Dalam janji, peranan hanya satu pihak yang aktif kerana perhatiannya adalah pada satu pihak.
Perjanjian: Dalam perjanjian, kedua -dua pihak mempunyai tanggungjawab dan kewajipan yang jelas.
Janji: Dalam janji, tanggungjawab dan kewajipan tidak ada untuk kedua -dua pihak kerana hanya satu pihak yang mengambil peranan aktif sementara yang lain tetap pasif.
Perjanjian: Perjanjian, yang menjadi perjanjian rasmi, mempunyai kesahihan undang -undang.
Janji: Janji tidak memegang kesahihan undang -undang.
Perjanjian: Perjanjian Perkataan kebanyakannya digunakan dalam konteks agama, tidak seperti Janji Kata.
Janji: Janji boleh digunakan dalam konteks apa pun.
Gambar ihsan: