Ekopelancongan dan pelancongan yang mampan adalah jenis pelancongan yang bersesuaian dengan alam sekitar dan sosial. Terdapat perbezaan antara ekopelancongan dan pelancongan yang mampan walaupun berdasarkan konsep yang serupa. Ekopelancongan adalah satu bentuk pelancongan yang biasanya melibatkan tarikan semula jadi. Pelancongan yang mampan merujuk kepada penggunaan konsep kelestarian kepada mana -mana jenis pelancongan. Oleh itu, Pelancongan yang mampan dapat dilihat di pelbagai jenis destinasi, termasuk kawasan luar bandar dan bandar manakala ekopelancongan terutamanya melibatkan kawasan luar bandar dan liar. Ini adalah perbezaan utama antara ekopelancongan dan pelancongan yang mampan.
Ekopelancongan adalah satu bentuk pelancongan yang lebih tertumpu pada pemuliharaan ekologi dan pelancong pendidikan di persekitaran tempatan dan persekitaran semula jadi. Ia ditakrifkan oleh Persatuan Ekopelancongan Antarabangsa (hubungan) sebagai "perjalanan yang bertanggungjawab ke kawasan semula jadi yang memelihara alam sekitar dan meningkatkan kesejahteraan penduduk setempat."
Ekopelancongan selalu melibatkan destinasi yang berkaitan yang mempunyai ciri geografi atau biografi khas, biasanya kawasan luar bandar dan padang gurun. Ia menghormati dan berusaha memperbaiki kehidupan penduduk setempat.
Ecolodes
Ekopelancongan mempunyai banyak faedah kepada penduduk tempatan, budaya dan ekonomi. Tetapi, ekopelancongan tidak boleh dikelirukan dengan pelancongan alam semula jadi, yang hanya melibatkan perjalanan ke tarikan semula jadi. Sebagai contoh, dalam pelancongan alam semula jadi, pelancong boleh menonton burung di tempat yang indah, tetapi seorang ekopouris akan pergi menonton burung dengan panduan tempatan dan tinggal di sebuah ekolodge yang dikendalikan oleh penduduk tempatan, menyumbang kepada ekonomi tempatan.
Pelancongan yang mampan melibatkan perjalanan yang mempunyai kesan yang minimum terhadap alam sekitar dan komuniti tempatan. Ini melibatkan melindungi persekitaran semulajadi dan juga menjadi perhatian penduduk tempatan, komuniti, adat istiadat, gaya hidup, dan sistem sosial dan ekonomi. Ini juga menangani banyak isu seperti daya maju ekonomi, kepekaan sosiokultural dan pemuliharaan alam sekitar. Pertubuhan Pelancongan Dunia PBB (UNWTO) menerangkan pelancongan yang mampan seperti berikut:
"Prinsip kemampanan merujuk kepada aspek alam sekitar, ekonomi dan sosio-kultural pembangunan pelancongan. Keseimbangan yang sesuai mesti ditubuhkan di antara ketiga -tiga dimensi ini untuk menjamin kelestarian jangka panjangnya "
Pelancongan yang mampan menggalakkan penggunaan sumber yang tidak boleh diperbaharui, menyokong usaha untuk memelihara alam sekitar, mengekalkan kesejahteraan penduduk setempat dan menyumbang kepada biodiversiti.
Konsep kelestarian boleh digunakan untuk semua jenis pelancongan, serta destinasi pelancongan dari sebarang skala. Sebagai contoh, ia boleh digunakan untuk pelancongan di kawasan bandar dan di kawasan luar bandar.
Ekopelancongan: Ekopelancongan memberi tumpuan kepada pemuliharaan ekologi dan pelancong pendidikan di persekitaran tempatan dan persekitaran semula jadi
Pelancongan yang mampan: Percubaan pelancongan yang mampan untuk mengurangkan kesan negatif industri pelancongan terhadap alam sekitar dan komuniti tempatan.
Ekopelancongan: Ekopelancongan termasuk pelbagai jenis destinasi seperti padang gurun, pusat bandar dan lokasi lain dengan nilai budaya.
Pelancongan yang mampan: Pelancongan yang mampan sering merangkumi destinasi yang mempunyai ciri semula jadi yang unik, biasanya kawasan luar bandar dan padang belantara.
Pelancongan yang mampan: Konsep kelestarian boleh digunakan untuk sebarang bentuk pelancongan.
Ekopelancongan: Ekopelancongan adalah sejenis pelancongan.
Ihsan gambar:
"Simpan Planet Kita" oleh Dano (CC oleh 2.0) melalui Flickr
"Chalalan Ecolodge" oleh Rodrigo Mariab - Kerja Sendiri (CC BY -SA 4.0) melalui Commons Wikimedia