Perbezaan antara bersekedudukan dan perkahwinan adalah, dalam kedua -dua situasi, dua orang hidup bersama tetapi dalam keadaan yang berbeza. Juga, perkahwinan disebarkan secara universal dan diiktiraf sedangkan bersekedudukan. Bersekutu adalah situasi di mana dua rakan kongsi hidup bersama tanpa berkahwin secara sah dan ini boleh menjadi asas sementara atau jangka panjang. Perkahwinan, sebaliknya, adalah institusi sosial di mana dua orang berkahwin secara sah dan ini telah diterima oleh budaya dan keadaan sosial dalam masyarakat tertentu.
Bersekedudukan berlaku melalui susunan antara dua orang, yang belum berkahwin, mempunyai hubungan emosi dan/atau seksual yang rapat untuk jangka masa yang singkat atau panjang. Di sini, pasangan itu mendapat keputusan sendiri dan mereka mungkin atau mungkin tidak akan berkahwin kemudian. Dikatakan bahawa negara -negara Scandinavia telah menjadi yang pertama untuk memulakan trend utama ini dan pada masa ini, banyak negara telah menubuhkan bersekedudukan. Amalan ini lebih biasa di negara -negara Barat dan beberapa negara telah mengharamkan ini. Terdapat banyak sebab untuk bersekedudukan. Perubahan nilai dalam masyarakat dengan perindustrian cepat telah memperkenalkan konsep baru kepada individu. Perubahan peranan jantina, perubahan pandangan ke arah perkahwinan dan agama, dll. adalah beberapa sebab utama. Kebanyakan agama melarang hubungan seksual pra-perkahwinan tetapi dengan perubahan nilai orang, mereka tidak lagi mematuhi peraturan tersebut. Orang selalu mencari kemerdekaan mereka dan mereka suka menjalani kehidupan percuma. Lebih -lebih lagi, wanita telah mendapat peluang ekonomi dan mereka tidak lagi mahu bergantung pada lelaki. Oleh itu, institusi perkahwinan telah diubah menjadi pengaturan hidup di mana rakan kongsi tidak mempunyai peraturan yang ketat atau kewajiban untuk diikuti.
Selanjutnya, orang menghabiskan lebih banyak masa dalam pendidikan dan pekerjaan mereka dan terdapat trend perkahwinan lewat di seluruh dunia. Oleh kerana pasangan merasa mudah hidup bersama -sama dengan bersumpah, bersekedudukan telah menjadi popular. Walau bagaimanapun, hanya sesetengah negara yang membenarkan negara -negara ini dan kebanyakan agama telah melarang amalan ini.
Perkahwinan, sebaliknya, menyatukan pasangan yang memberi mereka jaminan undang -undang. Melalui perkahwinan, rakan kongsi bersetuju dengan kewajiban terhadap diri mereka, anak-anak dan juga undang-undang. Perkahwinan memberikan keamanan untuk anak -anak, memberi mereka ibu dan bapa yang sah. Di kebanyakan budaya, pasangan mungkin mempunyai hubungan seksual hanya selepas perkahwinan dan seks pra-perkahwinan dilarang. Perkahwinan bukan sekadar perpaduan dua orang, tetapi ia juga dapat menyatukan keluarga mereka. Juga, perkahwinan mengikat pasangan dengan tanggungjawab tertentu dan mereka harus bertindak sewajarnya selepas perkahwinan. Orang berkahwin kerana sebab -sebab kewangan, emosi, undang -undang, kebudayaan atau tradisional dan perkahwinan dicirikan oleh peraturan sosial dan budaya. Perkahwinan incest dianggap sebagai pantang larang dan juga di beberapa negara antara kaum, perkahwinan antara kasta tidak dibenarkan. Perkahwinan boleh menjadi pilihan individu atau mungkin pengaruh ibu bapa juga. Terdapat banyak jenis perkahwinan. Monogami, poligami, perkahwinan kumpulan boleh diambil sebagai beberapa contoh. Walau bagaimanapun, perkahwinan adalah institusi sejagat dari mana -mana masyarakat dan diterima dan diberi jaminan undang -undang.
• Apabila mempertimbangkan kedua -dua bersekedudukan dan perkahwinan, kita melihat bahawa perkahwinan mendapat lebih banyak penerimaan, secara sah dan budaya, sedangkan bersekedudukan tidak mempunyai perlindungan undang -undang atau penerimaan budaya.
• Perkahwinan bukanlah pilihan individu selalu, tetapi bersekedudukan semata -mata pilihan individu.
• Selain itu, perkahwinan membawa lebih banyak tanggungjawab dan kewajipan kepada pasangan yang bersuara sedangkan bersekedudukan tidak membawa tanggungjawab sedemikian.
• Bersekedudukan telah menjadi penyelesaian untuk perkahwinan lewat juga.
• Selanjutnya, perkahwinan adalah institusi sosial yang diterima secara universal manakala bersekedudukan hanyalah amalan beberapa masyarakat.
Sekiranya kita menganggap persamaan antara kedua -dua situasi, kita melihat bahawa terdapat perpaduan antara dua orang dan mereka berkongsi hubungan emosi dan seksual. Mereka biasanya tinggal di satu tempat dan pasangan itu saling berpasangan dalam kehidupan seharian.
Gambar ihsan: